نقدی بر فیلم The Guilty

فیلم بلند داستانی گناهکار | گوستاو مولر | فیلمنامه از گوستاو مولر و امیل نیگارد آلبرتسن | ۲۰۱۸

نقد فیلم

ارزیابی: بد

فقدان تصویر»

ابتدا بگویم چگونه این فیلم را برای تماشا انتخاب کردم؛ واضح است، در short list اسکار بهترین فیلم خارجی‌زبان حضور داشت. البته، به احتمال زیاد، در بین نامزدهای نهایی این فیلم وجود نخواهد داشت. برخوردم با فیلم در بکرترین حالت ممکن بوده؛ نه از سابقۀ فیلمساز خبری داشتم –پیش‌تر، حتّی یک فیلم هم از گوستاو مولر» ندیده‌ام– و نه بازیگری در فیلم را می‌شناختم.

فیلم با شروع‌اش، مرا بسیار امیدوار کرد. راست‌اش یک زمانی این ایده را داشتم که اپراتورِ تلفن به دستی را به مخمصه بیاندازم. فیلم هم به خوبی با این ایده و دست‌مایه قرار دادن شغلی بسیار دراماتیک جلو می‌رود. امّا، هر چی پیش‌روی بحران بیشتر می‌شود و طبعا کنش‌های دراماتیک بیشتری شکل می‌گیرند فیلم آنچنان موفق عمل نمی‌کند. و هر چه بیشتر به سمت خنثی‌سازی موقعیت فعلی و حتّی گذشتۀ خود برمی‌آید. گناهکار» دو مشکل بسیار اساسی دارد: اول، یک نمایشنامۀ رادیویی است و مطلقا از تصویر بی‌نیاز است. دوم، فیلمنامه به سبک فرهادی، پر از غافلگیری‌های بی‌خاصیت است.